Zabytkowe elementy architektoniczne

Miejskie kamienice z pierwszej połowy XX wieku były budowane solidnie, najczęściej z cegły, rzemieślnicy korzystali z trwałych materiałów, które w wielu wypadkach przetrwały do dziś. W zależności od przeznaczenia kamienic i ich lokalizacji, dekorowano je z fantazją – na elewacji, wewnątrz klatek schodowych i w samych mieszkaniach.

Radomska kamienica przy ul. 25 czerwca 12 może się pochwalić wieloma atrakcyjnymi elementami architektonicznymi, które zachowały się w świetnym stanie. Są naszym oczkiem w głowie. To one w dużym stopniu stanowią o wyjątkowości tej nieruchomości dodając jej charakteru i urody.

Na elewacji wypatrzeć można, na przykład dekoracyjne rozetki stanowiące element wspornika, uwagę przykuwa też mała, stylizowana główka kobieca. Co może oznaczać? Postać ludzka pojawia się jako element dekoracyjny w architekturze już w starożytności. Całopostaciowe figury wykorzystywano jako wsparcie dla elementów konstrukcyjnych, np. balkonów, a stylizowane głowy ludzkie – kobiece, męskie, jak i dziecięce – wzbogacały wystrój elewacji. Ozdabiały najczęściej obramienia otworów okiennych lub drzwi.

Czasem twarze te mają groteskowy, przerysowany wyraz, wówczas nazywamy je maszkaronami. Z elewacji naszej kamienicy na przechodniów zerka kobieca twarz, przywodząca na myśl grecką boginię, być może patronkę tego miejsca? Z pewnością jest jego dobrym duchem.

Pięknie kute żelazne balkony, a także barierka na klatce schodowej to także ważna część tego budynku, na który zwracamy baczną uwagę.